Faza wnioskowa

W tej fazie lekarz badający podsumowuje wyniki faz poprzednich, określa wnioski i ukierunkowuje dalsze postępowanie z dzieckiem. Ściśle sprzężony z badaniami przesiewowymi i pogłębionymi badaniami lekarskimi jest system poradnictwa czynnego. Genezy tego systemu należy szukać przed ponad 90 laty w Szkocji, kiedy to w 1887 roku Robert Philip opracował, a następnie wprowadził w życie „dispensary system” w opiece nad chorymi na gruźlicę, znany również jako Edinburgh Tuberculosis Scheme. System ten szybko znalazł naśladowców, początkowo wśród ftyzjatrów, a następnie wśród reprezentantów innych dziedzin medycyny. W ten sposób idea dyspanseryzacji zdobywała sukcesywnie prawo obywatelstwa w ochronie zdrowia ludności, rozszerzając równocześnie swój zakres działania i doskonaląc metody postępowania. Znalazło to wyraz w praktycznie realizowanych programach walki z wieloma chorobami społecznymi oraz w założeniach organizacyjnych opieki zdrowotnej nad zbiorowościami ludzkimi (dzieci, młodzież szkolna, studenci, robotnicy). Poradnictwo czynne stało się wreszcie jedną z podstawowych form zapobiegaw- czo-leczniczego działania w stosunku do ogółu ludności w społecznej służbie zdrowia państw socjalistycznych, w tym również i w Polsce. Do przystosowania tego systemu do warunków ochrony zdrowia w krajach socjalistycznych, jego rozszerzenia i udoskonalenia przyczynił się znacznie R. Siemaszko, organizator i twórca podstaw powszechnej opieki zdrowotnej w Związku Radzieckim.