Jeżeli w przebiegu gorączki reumatycznej występuje typowy zespół objawów to rozpoznanie jest łatwe

W wielu przypadkach napotyka się jednak na znaczne trudności diagnostyczne związane ze zmianą obrazu klinicznego tej choroby w ostatnich latach, a zwłaszcza wynikające z trudności odróżnienia zmian pozornych, występujących w układzie krążenia, od rzeczywistych. Dwa objawy większe lub jeden większy i dwa mniejsze upoważniają do rozpoznania gorączki reumatycznej. Przebieg choroby zależy od rozległości procesu zapalnego, wrażliwości osobniczej, wczesnego rozpoznania i okresu podjęcia leczenia. Wczesne rozpoznanie i prawidłowe leczenie, zwłaszcza w pierwszym rzucie gorączki reumatycznej, w większości przypadków pozwala na opanowanie choroby po 6 tygodniach i niedopuszczenie do rozwinięcia się trwałych zmian w postaci wady serca nabytej. Leczenie gorączki reumatycznej polega na pozostawaniu w łóżku przez co najmniej 6 tygodni oraz stosowaniu: penicyliny prokainowej lub półsyntetycznej przez pierwsze 10 dni, a następnie preparatu Debecyliny co 2 tygodnie; salicylanów (Polopiryna, Asprocol, Calcipiryna) przez 4—6 tygodni oraz hormonów kory nadnerczy (encorton) przez 4 tygodnie. W leczeniu pląsawicy dodatkowo stosuje się doustnie Fenactil. Po około 6 miesiącach leczenia, na które składa się pobyt w szpitalu i leczenie sanatoryjne dziecko. może powrócić do zajęć szkolnych, ale powinno być pod stałą opieką lekarską w poradni reumatologicznej. Należy pamiętać, że nawet pełne, wczesne i prawidłowe leczenie nie zabezpiecza przed wystąpieniem nawrotów choroby, a każdy nowy jej rzut stanowi większe niebezpieczeństwo powstania wady serca. Istnieje zatem konieczność systematycznego prowadzenia leczenia zapobiegawczego.