Pogranicze normy „strefa alarmowa”

Do obserwacji kwalifikujemy dzieci z wysokością i masą ciała w paśmie między 3 a 10 centylem oraz, powyżej 97 centyla, a także kiedy usytuowanie centylowe wysokości i masy ciała różni się o dwa pasma centylowe („rozkojarzenie wzrostowo-wagowe” przejawiające się nieznaczną nadwagą lub niedowagą). Obie opisane wyżej sytuacje stanowią wskazania do okresowej kontroli wzrostu i masy ciała w odstępach minimum półrocznych; za nieprawidłowe (N) uważamy następujące przypadki: z wysokością i masą ciała poniżej 3 centyla i z centylem masy usytuowanej na siatce o więcej niż dwa pasma niżej lub wyżej w stosunku do centyla wysokości (istotna niedowaga lub istotna nadwaga). Przypadki te wymagają opieki czynnej w ramach IV grupy dyspanseryjnej. Przy badaniu statyki ciała u dzieci w wieku 6, 10 i 14 lat posługujemy się metodą E. Rutkowskiej. Przestrzegamy zasady, że do badania należy dziecko rozebrać. Nie należy wydawać tego typu poleceń, jak np. „stań prosto”, ponieważ zamiast postawy nawykowej przyjętej przez dziecko bez przymusu, bada się wtedy postawę czynnie skorygowaną, poprawioną napięciem mięśni. Może to prowadzić do ‘znacznych błędów w ocenie. Natomiast „podczas oglądania dziecka od przodu i tyłu należy mu polecić, aby stanęło z zupełnie wyprostowanymi kończynami dolnymi, bowiem ugięcie, nawet niewielkie, jednej kończyny spowoduje skośne ustawi miednicy, co może również powodować błędy w ocenie. Dziecko badamy w postawie stojącej i kiedy siedzi, nie obciąża stóp, a na zakończenie badania polecamy wykonanie kilku swbodnych kroków.