Choroby przewlekłe wymagająca czynnej opieki

Stworzenie wyżej przytoczonego układu grup dyspanseryjnych, opartego na aktualnym rozeznaniu potrzeb zdrowotnych dzieci i młodzieży, ma na celu ujęcie w skali kraju w jednolitą formę organizacyjną opieki czynnej. Jest to nieodzowny warunek sprawnego funkcjonowania systemu. Taki bowiem wybór grup sprawia, że w zasadzie każda placówka służby zdrowia, zapewniająca opiekę podstawową dzieciom i młodzieży, ma wśród swoich podopiecznych osoby kwalifikujące się do poszczególnych grup dyspanseryjnych. Według szacunkowych danych każdy lekarz szkolny ma w swym rejonie zapobiegawczo-leczniczym kilkanaście procent dzieci wymagających czynnej opieki. Mnogość placówek służby zdrowia i ich praktycznie powszechna dostępność dla każdego dziecka stwarzają konieczność określenia placówki wiodącej, monitorującej i koordynującej opiekę czynną. Jest nią z wyboru placówka zapewniająca opiekę podstawową w środowisku zamieszkania, a więc poradnia dla dzieci w mieście i ośrodku zdrowia na wsi. Sukcesywna poprawa sieci tych placówek pozwala na realizację zadań opieki czynnej nie tylko w mieście, ale w coraz większym stopniu na terenie wiejskim. Jeżeli miejscem zamieszkania podopiecznego jest internat lub inny zakład wychowawczy, to zadania te może przejąć poradnia szkolna sprawująca nad nim opiekę zdrowotną.