Najczęstszą postacią zespołu nerczycowego jest postać submikroskopowa

Leczenie zespołu nerczycowego obejmuje leczenie kortykosteroidami, lekami immunosupresyjnymi i moczopędnymi, odpowiednią dietę oraz antybiotykoterapię w przypadkach towarzyszącej infekcji organizmu. Ponieważ najczęstszą postacią zespołu nerczycowego jest postać submikroskopowa, należy zacząć terapię od doustnego podawania preparatu Enkorton. U pacjentów wrażliwych na steroidy obserwuje się ustąpienie objawów chorobowych W ciągu 8 tygodni leczenia. Brak reakcji na -leczenie może być przejściowy, spowodowany zwykle przez zakażenie bakteryjne dróg moczowych. Niektóre dzieci wykazują tzw. steroidozależność i wymagają leczenia długotrwałego za pomocą pełnych dawek, co sprzyjać może niebezpiecznym powikłaniom tej formy terapii (otyłość, zahamowanie wzrostu, nadciśnienie, owrzodzenie żołądka, osteoporoza, skłonność do wykrzepianią). Około 5—10% przypadków jest „steroidoopornych”, tzn. nie oddziałujących na leczenie kortyko- steroidami, co zmusza do stosowania innych form terapii (leczenie immunosupresyjne). Ważne znaczenie w zespole nerczycowym ma również leczenie objawowe: terapia moczopędna, dieta niskosodowa ale wysokobiałkowa, zapobieganie zakażeniom, ograniczenie aktywności fizycznej, leczenie powikłań zakrzepowych.