NAWROTOWE BÓLE BRZUCHA

Ten częsty zespół chorobowy (10—13°/# dzieci) występuje w 90% bez podłoża organicznego. W większości przypadków bóle występują w nadbrzuszu i dookoła pępka, a zwykle powiązane są z jakimś przełomem emocjonalnym lub silnym stresem. Towarzyszyć im może zblednięcie, nudności, wymioty i nieznaczna gorączka. Niekiedy udaje się określić sytuację wyzwalającą ból. Leczenie polega na postępowaniu psychoterapeutycznym. Czasem zachodzi potrzeba leczenia specjalistycznego zaburzeń emocjonalnych, należy unikać jednak stosowania leków.
Choroba wrzodowa najczęściej występuje u chłopców między ósmym a piętnastym rokiem życia. Owrzodzenie może umiejscowić się na błonie śluzowej żołądka lub znacznie częściej dwunastnicy. Przyczyną powstania choroby wrzodowej jest zwiększona wrażliwość błony śluzowej na działanie kwasu żołądkowego. Objawy choroby wrzodowej obejmują częste bóle w okolicy pępka, występujące po posiłku, szczególnie w środku nocy. Rzadko zdarzają się krwotoki lub przedziurawienia. Ostre owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy może powstać po zadziałaniu nieswoistych stresów (np. ciężkie oparzenia, zakażenia, po stosowaniu niektórych leków). Rozpoznanie opiera się głównie na badaniu radiologicznym przewodu pokarmowego lub endoskopii (gastrofiberoskopii). Leczenie choroby wrzodowej obejmuje: 1) odizolowanie dziecka od stresów emocjonalnych (hospitalizacja), 2) farmakoterapię (stosowanie środków zobojętniających nadmiar soku żołądkowego, leków antycholinergicznych zmniejszających wydzielanie soku trawiennego, leków uspokajających), 3) odpowiednie postępowanie dietetyczne (wyeliminowanie ostrych przypraw, mięs i używek),
leczenie chirurgiczne w przypadku przedziurawienia, krwawienia lub niedrożności przewodu pokarmowego.