SZCZEPIENIA PRZECIW TĘŻCOWI I BŁONICY (Di-Te)

Anatoksyna błonicza (Di) i anatoksyna tężcowa (Te) mogą być stosowane oddzielnie lub w sposób skojarzony (Di-Te). Szczepionki te podaje się dzieciom w 7 i 14 roku życia jako dawkę przypominającą dla uodpornienia przeciw tężcowi i błonicy, przeważnie w postaci skojarzonej (Di-Te). Czasami jednak zachodzi konieczność oddzielnego zastosowania tych szczepionek. Ma to miejsce u dzieci, które z powodu przeciwwskazań nie mogą być uodpornione innymi preparatami lub wcześniej zostały uodpornione przeciw
tężcowi albo błonicy. Dawka przypominająca szczepionki przeciw błonicy wynosi 0,3 ml, a szczepionki przeciwtężcowej 1 ml. Szczepionki Di-Te w rewakcynacji stosuje się jednorazowo, wprowadzając je głęboko podskórnie. Preparat Di-Te jest szczepionką skojarzoną, złożoną z oczyszczanej anatoksyny błoniczej i tężcowej, adsorbowanej na wodorotlenku glinowym z dodatkiem metriolatu, które to substancje mogą być czasami przyczyną odczynów poszczepiennych miejscowych (zaczerwienienie, naciecze- nie, rzadko ropień jałowy w miejscu wstrzyknięcia) lub ogólnych (podwyższenie temperatury ciała). Są to zwykle łagodne odczyny, nie wymagające specjalnych interwencji, poza ewentualnym stosowaniem kompresów w odczynach miejscowych (z płynu Burowa pod ceratką) lub leków przeciwgorączkowych. Odporność uzyskana po szczepieniu przypominającym jest długa, po pierwszej dawce przypominającej szczepionki przeciwtężcowej wynosi 8 lat, a jej kolejna dawka zapewnia długotrwałą ochronę przed zakażeniem. Czynne uodpornienie przeciw tężcowi pozwala na ograniczenie stosowania antytoksyny tylko w przypadkach wyjątkowych. Ma to szczególne znaczenie wobec ruchliwości dzieci i w związku z tym dużej możliwości masowych zranień. Również konieczne jest dalsze czynne uodpornianie populacji dziecięcej przeciw błonicy, ponieważ istnieje stała potencjalna możliwość zakażenia przez bez- objawowych nosicieli zarazków błonicy (maczugowca), którzy stanowią zagrożenie z punktu widzenia epidemiologicznego.