Wywiad przeprowadzony z dzieckiem dobrze jest uzupełnić wywiadem przeprowadzonym z rodzicami

Pytania powinny być dostosowane do wieku pytanego, łatwe i na tyle precyzyjne, by z ich odpowiedzi można było określić, przypuszczalny, choć subiektywny, stan zdrowia badanego. Należy przy tym pamiętać, że o ile osoby dorosłe z reguły odpowiadają na pytania zgodnie z prawdą, ale z tendencją do przejaskrawiania i wyolbrzymiania swoich dolegliwości, o tyle dzieci często nie zgłaszają skarg na swój stan zdrowia, a nawet mają skłonności do ich ukrywania. Zjawisko takie nazywamy desymulacją. Dlatego wywiad przeprowadzony z dzieckiem dobrze jest uzupełnić wywiadem przeprowadzonym z rodzicami, a także nauczycielem-wychowawcą. Pomocna może się okazać także rozmowa z nauczycielem wychowania fizycznego. Zna on bowiem najlepiej wydolność i sprawność fizyczną ucznia. Rozmowy uzupełniające dostarczają higienistce wiele spostrzeżeń wynikających z długotrwałej obserwacji dziecka przez te osoby. Każdorazowe zgłoszenie przez dziecko, podczas wywiadu, symptomatycznych dla danej choroby objawów nakłada na higienistkę obowiązek pogłębienia wywiadu ukierunkowanego na tę chorobę. Informacje z wywiadu muszą być odnotowane w, karcie zdrowia’ ucznia oraz zaprezentowane przez higienistkę lekarzowi, tuż przed bilansowym badaniem lekarskim. Podczas tej prezentacji higienistka powinna przekazać także informacje zaczerpnięte z dostępnej jej dokumentacji zdrowotnej dziecka, np. książeczki zdrowia, karty informacyjnej ze szpitala, karty zdrowia ucznia, listy klasowej itp.