Szczepienie podstawowe

Należy zaznaczyć, że kalendarz szczepień ulega zmianom co kilka lat w zależności od potrzeb epidemiologicznych kraju. Odstępy pomiędzy poszczególnymi szczepieniami podane w kalendarzu zależą od rodzaju szczepionek i kolejności ich zastosowania. Po szczepionkach żywych przerwy są dłuższe i dalsze szczepienia rozpoczyna się po upływie 6 tygodni; po szczepionkach zabitych lub anatoksynach można rozpocząć szczepienia inną szczepionką w odstępie 2—3 tygodni. Odstępów tych nie należy skracać, gdyż wpływa to ujemnie na skutek szczepienia. Z przyczyn losowych zawsze lepiej jest przerwę między szczepieniami wydłużyć niż skrócić. Pełne uodpornienie czynne za pomocą szczepionek wymaga odpowiednio długiego czasu. Rozpoczyna je tzw. szczepienie podstawowe, w którym po pierwszej dawce zabitej szczepionki wywołuje się niewielki wzrost odporności. Wyraźniejszy wzrost odporności uzyskuje się przez podanie dawki drugiej (w odstępie 4—6 tygodni), a następnie dawki trzeciej również po upływie 4—6 tygodni. Czwarta dawka zastosowana po upływie roku od podania trzeciej dawki kończy szczepienie podstawowe. Odporność uzyskana po pełnym szczepieniu podstawowym, mimo że obniża się powoli,, może utrzymywać się przez wiele lat. Stąd dziecko w wieku późno przedszkolnym i wczesnoszkolnym w zasadzie powinno być uodpornione.