Przeciwwskazaniem bezwzględnym do szczepień są stany chorobowe

Dla podtrzymania stanu podatnienia w okresie szkolnym podaje się już tylko pojedyncze dawki przypominające takiej szczepionki, jak: przeciw błonicy i tężcowi (Di-Te) oraz przeciwko gruźlicy w przypadku ujemnego odczynu próby tuberkulinowej (Mantoux). Jest to tzw. rewakcynacja, którą stosuje się zgodnie z kalendarzem szczepień w okresie szkolnym co kilka lat. Po wprowadzeniu jednorazowej dawki szczepionki żywej dziecko uzyskuje odporność po upływie kilku dni i utrzymuje się ona zwykle przez kilka lub kilkanaście lat. Przed przystąpieniem do szczepień dziecko powinno być zbadane. Przyjmuje się zasadę, że osoba poddawana szczepieniu musi być klinicznie zdrowa. Ważne jest też zebranie wywiadów w kierunku przebytych i aktualnych chorób przewlekłych o charakterze nawracającym, które mogą być przeciwwskazaniem do przeprowadzenia szczepienia, a przeoczenie ich może być przyczyną powikłań poszczepiennych. Przeciwwskazania do szczepień w każdym przypadku powinny być ustalane indywidualnie. Mimo trudności w określeniu sztywnych ram, dzieli się je na bezwzględne oraz względne, czyli okresowe. Przeciwwskazaniem bezwzględnym do szczepień są stany chorobowe, które dotyczą: układu siateczkowo-śródbłonkowego, układu krwiotwórczego i limfatycznego (np. skazy krwotoczne, białaczki, niedokrwistość hemolityczna, ziarnica złośliwa i innej wrodzonych niedoborów odporności, nowotworów;  cukrzycy w okresie niewyrównania, wad wrodzonych i chorób nabytych układu nerwowego (np. padaczka, przebyte zapalenie mózgu, choroby psychiczne, skłonności do drgawek gorączkowych i o innym podłożu (np. po przebytym zapaleniu opon mózgowo- rdzeniowych i mózgu,ciężkich powikłań alergicznych po uprzednio wprowadzonej szczepionce (zwłaszcza przeciw kokluszowej).