SZCZEPIENIA OCHRONNE U DZIECI

Pielęgniarka bierze udział w planowaniu i wykonywaniu programu szczepień oraz w przekonywaniu opiekunów dziecka o rzeczywistym znaczeniu szczepień. Dlatego też powinna znać technikę i terminy ich wykonywania (kalendarz szczepień), jak również dawki, ewentualne powikłania i przeciwwskazania oraz dokumentację szczepień. Szczepionkami nazywamy preparaty biologiczne złożone z drobnoustrojów (żywych lub zabitych) lub ich przetworów (toksyny lub produkty autolizy), całkowicie bądź w znacznym stopniu pozbawionych właściwości chorobotwórczych, które po wprowadzeniu do ustroju człowieka powodują wytwarzanie się odporności swoistej, tj. skierowanej przeciw antygenom wchodzącym w skład szczepionki. Przez szczepienia profilaktyczne uzyskuje się długotrwałą odporność czynną, a przeciwciała wytworzone pod wpływem szczepionek stanowią w praktyce najbardziej swoisty środek zapobiegania chorobom zakaźnym. Odporność bierną osiągamy natomiast, wprowadzając do ustroju surowicę zawierającą gotowe przeciwciała, wyprodukowane przez ustrój innego człowieka lub zwierzęcia. Jest ona krótkotrwała (2—3 tyg.) i zanika, gdy sztucznie wprowadzone do ustroju przeciwciała zostają wydalone.