Podstawowym rodzajem działalności staje się nauka

Dziecko systematycznie rozwiązuje zadania, jego zachowanie jest oceniane, musi podporządkować się różnym wymaganiom i obowiązkom. Nauka odbywa się w złożonej sytuacji społecznej (w klasie). Oznacza to konieczność nawiązania kontaktów społecznych z rówieśnikami, samodzielnego przezwyciężania sytuacji trudnych (niejednakowy poziom przygotowania do szkoły, poznanie środowiska szkolnego). W okresie tym nie maleje także znaczenie rodziny jako środowiska wychowującego powinna ona zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa i oparcie uczuciowe w sytuacjach nowych, kształtować odpowiedni stosunek do szkoły, uczyć zainteresowania nauką i odpowiedzialnego podejścia do obowiązków. W młodszym wieku szkolnym rozwój somatyczny charakteryzuje się jednostajnym tempem wzrastania. Wyraźnie zaznacza się wiele różnic w rozwoju zależnych od płci. Rozwój moioryczny dziecka szkolnego cechuje znaczna koordynacja ruchów, zręczność i do- kładność, ruchy stają się harmonijne i płynne. Wszechstronne ćwiczenia ruchowe (zaspokojenie potrzeby ruchu) są ¡głównym czynnikiem warunkującym poziom sprawności ruchowej i samopoczucia dzieci szkolnych. Konkretne zadania stawiane przed dzieckiem ukierunkowują rozwój procesów poznawczych dziecko dowolnie i świadomie kieruje swoją uwagą, spostrzeganiem, pamięcią i uczeniem się. Spostrzeżenia stają się dokładniejsze, planowe i systematyczne. Dziecko ma pewną kontrolę nad czynnością zapamiętywania, jednakże dopiero na przełomie wieku szkolnego i dorastania zapamiętywanie dowolne zaczyna górować nad mimowolnym, a odtwarzanie logicznych związków treściowych nad mechanicznym reprodukowaniem materiału. Zakres pojęć się rozszerza, następuje ich szeregowanie i wiązanie w związki przyczynowe (powstają pojęcia naukowe). Dziecko dokonuje operacji myślowych za pomocą manipulacji przedmiotami lub wyobrażeniami konkretnymi jest to więc okres doskonalenia operacyjnego konkretno-obrazowego myślenia. Myślenie nabiera cech odwracalności dziecko potrafi ująć konkretny materiał z różnych punktów widzenia. Następuje opanowanie umiejętności wyrażania myśli w formie słowa pisanego. Wzrasta zdolność do ujmowania istotnego znaczenia pewnych stanów rzeczy jako przesłanek wnioskowania, a także pojawiają się bardziej dojrzałe formy rozumowania, przybierające postać indukcji lub dedukcji.