Warunki rozwoju w okresie szkolnym

W zakresie rozwoju poznawczego charakterystyczna jest globalność (synkretyzm) spostrzegania, polegająca na niedoskonałości analizy i syntezy szczegółów obrazu oraz słabej koncentracji uwagi. Umiejętne kierowanie spostrzeżeniami dzieci, nabywanie szerszych doświadczeń i poznanie słów oznaczających przedmioty i ich cechy prowadzi do zaniku synkretyzmu pod koniec 6 roku życia. Dzieci cechuje wyraźnie zaznaczona aktywność umysłowa (wyraża się to m. in. w zadawaniu pytań). Jednakże przez cały okres przedszkolny myślenie pojęciowe nie jest jeszcze ukształtowane. Myśli dziecka odnoszą się bądź do przedmiotów bezpośrednio spostrzeganych, bądź do ich wyobrażeń, dlatego myślenie w tym okresie określamy jako konkietno-obiazowe. Myślenie charakteryzuje się brakiem odwracalności (nieuwzględnianie sytuacji wyjściowej), zaś rozumowanie opiera się na zestawieniu obok siebie sądów szczegółowych, uwzględniających nieistotne bądź przypadkowe przesłanki. Myślenie dziecka jest podporządkowane zadaniom i problemom praktycznym. Następuje dalszy rozwój mowy zwiększa się liczba używanych. przez dziecko słów, pojawiają się określenia stosunków przyczynowych i logicznych, wypowiedzi stają się złożone, przystosowane do reakcji współrozmówców, dotyczą zdarzeń ubiegłych lub wyobrażonych. W sferze emocjonalno-społecznej charakterystyczna jest krótko- trwałość i zmienność uczuć oraz wyrazistość ich wyrażania. Bogatsze stają się przejawy emocji do wyrażania ich włączają się reakcje werbalne. Źródło energii stanowią,nie tylko konkretne sytuacje, ale także wyobrażenia i fantazje. Dziecko zaczyna już podporządkowywać się poleceniom i nakazom, kontrolować swoje zachowanie i nawet krytycznie je oceniać. Uczęszczając do przedszkola rozszerza zakres kontaktów społecznych, uczy się zasad współżycia w grupie i kształtuje uczucia społeczne i moralne.