Współistniejące zmiany organiczne i czynnościowe w wielu narządach są różnorodne

Dotyczą one tkanki mózgowej i występują pod postacią encefalopatii (zaburzenia w odruchach, nieprawidłowe zapisy EEG) i obniżonego poziomu umysłowego, zmian w obrębie układu krążenia, najczęściej w formie zapalenia mięśnia sercowego i osierdzia, śródmiąższowego zapalenia płuc, przelotnych wysypek na skórze o różnym wyglądzie. Charakterystyczne zmiany w układzie moczowym występują, dość często (u około V3 chorych) pod postacią białkomoczu, krwinkomoczu i zwiększonej liczby leukocytów. Objawy te pojawiają się w późnym okresie choroby i upoważniają do rozpoznania skrobiawicy nerek, doprowadzającej w dalszym etapie do niewydolności nerek, mocznicy i zgonu. Skrobiawica może być uogólniona, wówczas wyraża się bólami brzucha, biegunką, krwawymi stolcami, powiększeniem wątroby i śledziony. Typowe zmiany w obrębie oczu, przebiegające w postaci zapalenia tęczówki i ciała rzęskowego, ze zwyrodnieniem rogówki i zaćmą powikłaną prowadzą skrycie do upośledzenia widzenia. Badania laboratoryjne, jak OB, zawartość seromukoidu, obecność białka C reaktywnego i inne mają raczej znaczenie tylko w ocenie aktywności procesu chorobowego. Z innych badań pewne znaczenie ma odczyn Waalera-Rosego (odczyn serologiczny na czynnik reumatoidalny).