Zapobieganie jest trudne i mało skuteczne

Leczenie polega na stosowaniu 600 000—900 000 j./dobę penicyliny prokainowej przez 1 dni lub Debecyliny 1 200 000 j. dwukrotnie w odstępie 3 dni. W anginach nawracających oraz u dzieci, które przebyły gorączkę reumatyczną leczenie penicyliną przedłuża się do 10—14 dni. W szczególnych przypadkach, jeżeli nie można podać penicyliny stosuje się V-Cylinę doustnie 800 000—1 200 000 j./dobę lub erytromycynę w dawce 30—50 mg/kg masy ciała/dobę; tym sposobem uzyskuje się jednak gorsze wyniki. Zapobieganie jest trudne i mało skuteczne wobec braku swoistej szczepionki i dużego rozpowszechnienia drobnoustroju. Chorych nie hospitalizuje się, a izolacja chorych w domu, leczonych penicyliną wynosi 7 dni. Obowiązuje po przebyciu choroby końcowa dezynfekcja bielizny, pościeli, naczyń, pomieszczenia i przedmiotów używanych przez chorego. Angina paciorkowcowa jest dość częstym schorzeniem w wieku przedszkolnym i szkolnym ze względu na większą możliwość zetknięcia się z paciorkowcem hemolizującym z grupy A (nosicielstwo) w; skupiskach dziecięcych. Angina występuje u dzieci wrażliwych na wymieniony typ paciorkowca, lecz niewrażliwych na jego jad (w odróżnieniu od płonicy). Objawy kliniczne zaczynają się gwałtownie wysoką gorączką (39—40°C), często wymiotami, bólem gardła, powiększeniem migdałków i nalotami na nich oraz powiększeniem i bolesnością węzłów chłonnych.