Wiek wtórnych cech płciowych

W ocenie wieku rozwojowego w poszczególnych fazach okresu pokwitania stosowane są kryteria oparte na ocenie rozwoju układu j płciowego, którego odbiciem jest wiek pojawiania się wtórnych cechy  płciowych oraz miesiączki u dziewcząt i ejakulacji u chłopców. Oceny stopnia zaawansowania w procesie pokwitania dokonuje się na podstawie odpowiednich skal. Najczęściej używana jest skala Reynoldsa i Winesa (wg Tannera), według której przy użyciu odpowiednich wzorców stosuje się skalę punktową od 1 do 5, a w odniesieniu do owłosienia pachowego od 1 do 4 punktów. Pięciostopniową skalę rozwoju cech płciowych u dziewcząt chłopców przedstawia lab, 5. Wzorce oceny stadiów rozwoju gruczołów piersiowych i owłosienia łonowego u dziewcząt ilustrują ryciny 14 i 15, zaś analogiczne wzorce dotyczące rozwoju narządów płciowych i rozwoju owłosienia łonowego u chłopców. Na podstawie oceny punktowej poszczególnych cech można jeżeli zachodzi potrzeba ustalić łączną ocenę punktową dla wtórnych cech płciowych. Istnieje ścisły związek między wiekiem kostnym a wiekiem wtórnych cech płciowych. Przykładem tego jest fakt, że data pierwszej miesiączki jest ściślej związana z zaawansowaniem dojrzałości kostnej .niż 2 wiekiem kalendarzowym. Stąd ustalono, że w okresie pokwitania metoda oceny wtórnych cech płciowych jest równie dokładna, jak metoda oparta na ocenie wieku kostnego, a przewyższa tę ostatnią możliwością uniknięcia zbędnego naświetlania rentgenowskiego.