METODA PROFILÓW MORFOGRAFICZNYCH

Morfogramy umożliwiają ocenę kształtowania się proporcji między składnikami ciała (fałd skórno-tłuszczowy, masa ciała) i częściami ciała (proporcje kończyn, tułowia itp.). Zasada tej metody jest prosta. Na kilku pionowych, równolegle względem siebie wyznaczonych skalach umieszczone są przeciętne wartości badanych cech w odpowiednich dla siebie jednostkach miary. Wartości kolejnych cech połączone są liniami poprzecznymi. Wyznaczają one w ten sposób profil rozwoju tych cech w określonym wieku kalendarzowym. Taki układ profili, typowych dla poszczególnych klas wieku nazywamy monogiamem. Ocenę na podstawie morfogramu uzyskujemy w sposób następujący: wartości pomiarów badanych cech nanosimy punktami na skalę morfogramu zgodnie z wiekiem i płcią. Przez połączenie tych punktów linią przerywaną uzyskujemy tzw. profil rzeczywisty dziecka badanego. Porównując przebieg linii przerywanej z wykreśloną linią ciągłą, odpowiadającą tzw. profilowi chronologicznemu (czyli wiekowi kalendarzowemu) uzyskujemy obraz ewentualnych odchyleń w zakresie poszczególnych cech. Metoda morfograficzna ma zastosowanie szczególnie przydatne do oceny rozwoju w zaburzeniach i chorobach gruczołów dokrewnych.